Ik heb niet eens bestek nodig. Want ik vouw van mijn broodje een all-you-can-eat-spoon. Voor een conversatie heb ik geen tijd omdat ik niet met volle mond mag praten. De Hongaarse zomer is begonnen.
Waar andere kinderen tijdens het boodschappen doen, zeuren om een ijsje bij hun moeder, probeer ik als ukkie een zakje rauwe zuurkool-uit-het-vat los te peuteren bij de mijne. Daar maakt ze me dan zo blij mee. Best apart. Sowieso van mijn moeder dat ze er gehoor aan geeft.
Maar onze groenteman kijkt er gelukkig al niet eens meer raar van op. Die snapt kinderen. Of doet alsof.
Zuurkool heeft me altijd kunnen bekoren. Neem nou een broodje hotdog.
Zónder zuurkool is ie als een mayo-loos patatje, als appeltaart zonder slagroom en bitterbal zonder mosterd.
Ik maak Westfriese zuurkoolsoep. Bereid het lekkerste stamppotje mét. Stoof het voor bij de kabeljauw. En eet het nog steeds onder het koken, zo uit het zakje, rauw.
For old time sake.
Maar omdat ik zo nieuwsgierig ben naar wat het geheim is van die zomerse zuurkool, leg ik mijn self made bestek op het randje van mijn bord. En vraag het hemd van het Hongaarse lijf.
Ja, dan komen de verhalen over de lange, hete zomers in Hongarije.
Ook daar zat de familie in de horeca. Daar is de basis voor liefde voor koken gelegd.
Eten klaarmaken konden ze wel. En uitdelen ook. Er was altijd genoeg voor iedereen.
Die Hongaarse eigenschap is doorgeërfd en meegegeven aan de Nederlandse tak van de familie.
Eigenlijk net zoals ik het gewend ben bij mijn familie. Eten doe je met velen. Eten deel je.
De versie van een zuurkoolgerecht die ik voorgeschoteld krijg, eet ik pas sinds een paar jaar.
Geserveerd op Hongaars servies. Met semi-Hongaars gezelschap. Smeuïg, friszuur, kruidig en toch met een romig vetje.
Die spicy bite along the road doet het hem. Zoals het een goed Hongaar betaamt.
Het is dezelfde spicyness die ik ook terugvind in mijn lief: intens, diepgaand en verrassend pittig. Hij kijkt me aan met een hongerige blik. Mmmm.
De liefde voor de Nan gaat door de maag.
Ik waan me in Hongarije op een groot grasveld tussen de wijngaarden. Met spelende kinderen, schaterlachende vrouwen en mannen die pittige gesprekken voeren. Waar de lange tafel vol staat met dampende pannen zuurkool, grote stukken brood en heel veel flessen wijn.
En de zon doet zijn best voor mij. Hij verwarmt mijn hart, net als de zuurkool.
Corona mag dan een bitch zijn; ik vermaak me prima hier in Nederland en heb evengoed een ultiem vakantiegevoel.
Blijf jij ook thuis deze zomer maar ben je wel op zoek naar een vakantiemaaltje? Check dan mijn receptenpagina voor dit zomerse zuurkoolgerecht.
Wat is jouw favoriete vakantiehapje? Laat het me weten in een reactie of tag me in een post op facebook
Heel lang was ik er van overtuigd dat ík het lekkerste zuurkoolgerecht maakte. Ganzenvet, jeneverbessen, tijm, rozemarijn en nog een aantal heerlijke verse kruiden. Maar gisteren is alles veranderd!
Wat een smaakexplosie in deze Hongaarse zuurkool. Een geweldig recept! Ik ben niet zo van het brood dus heb ik er wat gekookte aardappels bij gestampt.
Zuurkool eten is voorgoed veranderd voor mij.
Dank Nanja
Dankjewel voor je enthousiaste reactie. We koken vrolijk verder, Peter!