Ik grijp de kans om meer verdieping in mijn leven te geven met beide handschoenen aan en duik weer in de levensschoolbanken.
Want ik wil graag nog meer kennis op doen.
En waar kan dat beter dan in de praktijk?
Dus rij ik naar Henri Bloem wijnspeciaalzaak in Den Haag voor een wijn-spijsstage op mijn vrije zaterdagen.
Mijn leermeester, vinoloog, wijninkoper en levensgenieter, overspoelt me met weetjes, feiten, en anekdotes.
Ik slurp ze op, noteer ze in mijn notitieboekje.

Mijn toch al overvolle brein draait overuren.
Gaandeweg de stage, krijg ik niet alleen kennis over wijngebieden, druivensoorten terroir en klimaat. Ik doe een bak met wijsheid op over mensen
en hun gedragingen, mijzelf incluis.

Heerlijk om te zien hoe eenieder graag zijn beste beentje voorzet en voor de dag wil komen met een mooie wijn om bij een copieus maal te kunnen drinken met goede vrienden.
Hoe nieuwe lovers elkaar het hof maken en raden naar elkaars voorkeur voor eten en wijn.
Ik zie snelle jongens die verborgen pareltjes opduikelen om hun zakenrelaties mee te imponeren.
Verbaas me over hoeveel dozen wijn er in een cabriootje passen.

Als stagiair moet je natuurlijk ook stomme klusjes doen: thee zetten bijvoorbeeld en er iets lekkers bij  halen. Het wordt een taartje bij de patissier om de hoek. Want zoals ik in mijn vorige column al schreef; ik heb me voorgenomen om alleen nog maar kwaliteit te eten en drinken in 2021.

Leren maakt hongerig. Wanneer ik thuiskom, val ik aan op een overvol bord met verse pasta.
De papardelle met wildgehakt smaakt me voortreffelijk net als de wijn. Op tafel staat een fles Cabernet Sauvignon uit Stellenbosch met de oh zo toepasselijke naam “Sieraad”, Het is mijn stagevergoeding in natura.
Ze staat me beeldschoon.