Na jarenlang in mezelf geloofd en geïnvesteerd te hebben, komt mijn droom eindelijk uit. Ik mag veranderen van werkkleding en combineer mijn chef’s jacket met high heels.
Leef je droom en droom je leven- Unknown
Dat hoor ik “ze” weleens zeggen. Een kreet waar ik niet zoveel mee dacht te kunnen. Tot enige weken geleden.
Tijdens een bijeenkomst komt Nanska bij me staan voor een praatje. Eerst lijkt het gesprek over koetjes en kalfjes te gaan. Op zich niet vreemd als je weet dat ik twee jaar bij een slager heb gewerkt voordat ik net een nieuwe baan bij een poelier in Amstelveen heb gekregen.
Maar al snel wordt haar toon wat geheimzinniger. Ze dempt haar stem zodat mensen om ons heen het gesprek niet kunnen volgen.
Ik buig me wat meer naar haar toe, alle Covid-19 regels aan mijn high heels lappend. Mijn vermoeden zegt dat ik hier iets heel interessants aan over hou; in ieder geval géén kuchje of snotneus.
VANDAAG IS RÓÓD
Een goed glas wijn wordt ingeschonken. Ik kijk mijn geliefde aan met een blik die hij niet kan weerstaan en promoveer acuut van BOB naar sommelier.
Ik wals, kijk, snuffel, neem een slok, gorgel en verslik me. Big time! De tranen schieten in mijn ogen, en nee, niet van emotie. Mijn gezicht loopt Bordeauxrood aan. Stiekem toch een kuchje. En wat voor een, pfff. Proestend hoest ik, keurig netjes in mijn mouw, net zolang totdat ik hersteld ben. Ik voel een druppel aan mijn neus hangen. Charming!
Het is de gretigheid die me doet verslikken. Niet alleen de wijn is overheerlijk. Ook het nieuws dat Nanska me brengt.Of ik interesse heb in een culinaire column in de weekendbijlage VRIJ van het Noordhollands Dagblad, Haarlems Dagblad, Leidsch Dagblad, IJmuider Courant en De Gooi- en Eemlander, is haar tekst.
Of ik WAAAAAAAAT???
VRAATBAAK
Al jaren schrijf ik over mijn vak, over eten, recepten en vertrouw ik anekdotes over HET LEVEN toe aan het virtuele witte vel. Ik wil er wat mee doen. Er zullen toch meer mensen zijn die meer willen weten over de culinaire geneugten die ik onder de loep neem en reproduceer in tekst en beeld? Hier en daar krijg ik vragen over recepten, koken, tips, trucs en eetweetjes. Ik neem ze altijd serieus en mail de antwoorden en recepten. Op insta en facebook post ik met regelmaat een berichtje over lekkernijen op culinair gebied. Ik heb me tot heuse etenschapper en vraatbaak ontwikkeld
En nu mag ik met ingang van 29 augustus a.s mijn expertise, enthousiasme voor het echie in de krant te berde brengen.
Waar ik me altijd een kleintje heb gevonden; ik bedoel, 1.60 meter is niet echt heel groot, voel ik me stante pede groeien. Ik vlieg mijn BOB om de nek en bral een onsamenhangend verhaal in de kraag van zijn versgestreken shirt.
Ik probeer me te herpakken. Manlief zet me, lichtelijk gegeneerd, met beide high heels op de grond en vraagt waarom ik zo loop te kirren als een Kardashian.
DANCING QUEEN
Als ik hem het grote nieuws vertel, verschijnt er een grijns op zijn snuit. Trots als een pauw feliciteert ie me. De goedbedoelde zoen belandt ergens tussen neus en lippen door omdat ik precies op het moment van liefdesbetuiging een vreugdedansje inzet. Beter van niet, Nan. You look like a Dancing Queen maar dan eentje met de gratie van een betonnen paal bij vijftien graden vorst.
Misschien moet ik toch maar eens op dansles. Als ik daar nog tijd voor heb.
Ik ga eerst maar eens mijn kostbare tijd steken in het schrijven van culinaire columns.
Vandaag is rood. En daarom maak een ouderwets lekkere macaroni met tomatengehaktsaus.
Deze is niet normaal lekker en supersnel te maken. Wil je weten hoe ik die saus al sinds mijn studententijd op de lerarenopleiding maak?
Klik dan hier voor het recept.