Even je hoofd leegkrijgen na een avondje volle bak draaien? Een berg vuile vaat wegwerken is dan een heerlijke klus. Blik op oneindig en verstand op nul. Als je dan langzaam je adrenaline-level voelt zakken en je zin in een kouwe klets (lees biertje) voelt stijgen, weet je dat het altijd allemaal wel meevalt.
Nu valt er helaas in tijden van Covid-19 in menig horecakeuken een stuk minder af te wassen.
Maar bij mij thuis des te meer, hoor. Mijn cheflief weet er altijd wel een zootje van te maken als ie thuis kookt.
En daarna moet alles met het handje worden gepoetst. Want hier is geen vaatwasser in de keuken.
Nu heb ik goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat we een vaatwasser hebben geërfd.
Het slechte nieuws is dat ie niet in onze bestaande keuken past.
Het goede nieuws daarvan is dat we dus een fonkelnieuwe keuken eromheen gaan bouwen.
En het volgende slechte nieuws is, je raadt het al,…hij komt van Ikea en we plaatsen hem zelf.
Dit wordt een relatietest van de bovenste kastplank. Ik kook nog liever de rest van mijn arbeidzame leven voor een heel weeshuis.
Eerst gaan we maar eens stevig ontrommelen. Oude pannen, bakjes, halfbakken glasservies, ongebruikte keukenapparaten en aangebroken pakjes en zakjes uit het jaar kruik moeten met zorg worden bekeken en tien keer door onze handen gaan alvorens ze richting kiepelton en grof vuil verdwijnen. Wat een klus!
Ik krijg er kringloop onder mijn ogen van.
En dan heb ik het nog niet eens over de vriezer. Die puilt uit van goedbedoeld je-weet-maar-nooit en familieverpakking-want-in-de-aanbieding eten.
Omdat ik aan huis gekluisterd ben vanwege corona (ook ik moest eraan geloven), maak ik al ruim een week de meest verrukkelijke gerechten met goedbedoeld bewaarde stukjes vlees, vis, groenten en kruiden.
Het ruimt wel lekker op, zeg. Kom maar door met die nieuwe keuken.
Straks mag ik weer naar buiten én ga ik een blokje om. Een vaatwasblokje welteverstaan.